Karen, mama van Aster
Toen mijn zoontje Aster gestorven was, ben ik terecht gekomen bij een psycholoog. Hij kende het initiatief Elisio Vlinderpost. Op zijn aanraden bekeek ik hun website en Facebookpagina en schreef ik me in. Ik krijg nu regelmatig een kaartje van hen en dat doet telkens heel veel deugd. Als sterrenouder krijg je niet altijd de erkenning die nodig is. Mensen zien jouw gezin, maar weten soms niet dat er nog een kindje bij hoort. Of ze vergeten het. Of ze durven er niet over praten. Dankzij de kaartjes van Elisio Vlinderpost krijgen we de erkenning voor ons hele gezin. Ook voor onze zoon.
Hanne en Peter, ouders van Niel
21 april 2015. Vreugde en verdriet lagen nooit dichter bij elkaar. Wij mochten twee zoontjes verwelkomen: Sam en Niel. Toch moesten we meteen ook afscheid nemen van onze Niel. Het waren hartverscheurende dagen. Weken van trots, maar ook tranen van onmacht en onbegrip. Het doet enorm deugd tot in het diepste van je ziel om iets te ontvangen op de geboortedag van je sterretje. Je hebt het gevoel dat hij die dag een stukje aanwezig is, ook al kun je hem niet knuffelen of hem geen kusjes geven. Je voelt de erkenning van ouder zijn, de liefde, de trots, de genegenheid.
“Als man beleef je een zwangerschap helemaal anders” (Peter, papa van Niel)
Je staat aan de zijlijn te wachten tot je jouw wondertje in je armen kan sluiten. Het moment dat je te horen krijgt dat er iets mis is en dat je afscheid moet nemen, is onbeschrijflijk. Omhelzen en liefhebben wordt plots intens verdriet en afscheid nemen. Ik denk elke dag aan ‘onze Niel’ maar Elisio zorgt ervoor dat hij extra aanwezig is. Ik ben mijn vrouw enorm dankbaar dat ze mij inschreef bij Elisio Vlinderpost en dat ik elk jaar opnieuw mag uitkijken naar hun hartverwarmende kaartje voor vaderdag.
Carla, mama van Cas
Sander en ik zouden ons eerste kindje mogen omarmen in maart 2014. We verwachtten een zoontje: Cas. Hij was uitgerekend voor 14 maart 2014. Na zeven maanden zwangerschap werd dat geluk ons ontnomen. Ik voelde geen beweging meer in mijn buik, in het ziekenhuis vertelde de dokter ons dat Cas zijn hartje was gestopt met kloppen. Dit is het ergste wat we ooit meegemaakt hebben. Onze wereld stond stil. Toch was ik ook trots, Cas heeft van ons een mama en een vake gemaakt. Op 14 januari 2014 werd hij geboren.
Een geboortekaartje maken, lukte ons toen nog niet. Het verdriet en de pijn waren hartverscheurend.
Ik werd snel na zijn geboorte weer zwanger. Het nieuwe leven in mijn buik, gaf ons hoop. Sep werd geboren op 4 december 2014, nog net in hetzelfde jaar als Cas. 2014 is voor ons het meest verschrikkelijke en het mooiste jaar tegelijkertijd. Mogen zorgen voor Sep, was toen – en is nog steeds – van onschatbare waarde voor ons.
Cas maakt heel actief deel uit van ons gezin. Ieder jaar vieren we zijn verjaardag met zijn meter en peter, die ook meter en peter zijn van Sep. We hebben een plekje in ons huis ingericht, speciaal voor Cas. Samen met Sep en Liv, sta ik daar vaak even stil. Om te praten of te huilen, om te lachen en te genieten. Cas heeft dus een bijzonder plekje in ons huis, maar nog meer in ons hart. Wij voeden onze drie kinderen dan ook bewust op met Cas. Hij is en blijft ons eerstgeboren zoontje en het broertje van Sep, Liv en Nel.
Een kindje verliezen, is verschrikkelijk. Ik heb mij verscheurd gevoeld. Ik heb verdriet gevoeld, zo rauw en intens, dat ik het niet kan beschrijven met woorden. Na een zware periode besloot ik om mijn verhaal te delen in een praatgroep van het Berrefonds: Met Lege Handen. Daar leerde ik Anna kennen, die vertelde dat ze Elisio Vlinderpost ging oprichten. Ik ben haar zo dankbaar voor het werk dat ze doet met haar prachtige vzw. De kaartjes van Elisio Vlinderpost brengen een vleugje zachtheid en warmte in het rouwproces.
We kijken iedere keer enorm uit naar een kaartje. Mede dankzij Elisio Vlinderpost gaat de verjaardag van Cas nooit zomaar voorbij. Op Moederdag en Vaderdag wordt er aan gedacht dat we ouders zijn van vier kinderen. We pinken bij elk kaartje een traantje – of veel tranen – weg. Maar ons hart voelt telkens heel warm. De leegte heeft plaatsgemaakt voor een heel innig gevoel. Ik kan voor drie kinderen zorgen, maar ik heb er vier om van te houden.